Epilog

ZAYN 

  Obserwowałem wszystko z daleka tak, aby nikt mnie nie dostrzegł. Ubrałem się w garnitur, a w ręce miałem czerwoną różę. Uczucie pustki zmusiło mnie bym pojawił się na pogrzebie Ray. Przyszło niewiele osób, bo ona nigdy nie starała się zaaklimatyzować w szkole. Widziałem jej płaczącą matkę, którą trzymała równie smutna Veronica. Nawet ten kutas Kai stał nieopodal, lecz nie wyglądał na cierpiącego. Śmiać mi się chciało z tego, że tam był. Przecież ona cierpiała nie tylko przeze mnie, ale i przez niego. Wyjąłem z kieszeni paczkę Marlboro i odpaliłem jednego papierosa. Tytoń zawsze pomagał mi się uspokoić. Ucieszyłem się, gdy wszyscy się rozeszli. Przy grobie została jedynie pani Sulez, więc postanowiłem tam pójść. Mocno ściskałem kwiat obawiając się rozmowy z kobietą. Wiedziałem, że nie zdążyła dowiedzieć się dlaczego jej córka się zabiła, więc nie musiałem słuchać obwiniania i krzyków. Podszedłem do świeżo stworzonego grobu i ułożyłem czerwoną różę.

  -Jesteś kolegą Rayny? – zapytała ocierając łzy. To na nic skoro i tak znów się rozpłacze.

  -Dużo ze sobą rozmawialiśmy, pomagałem pozbierać się Ray po stracie ojca. Myślę, że postanowiła popełnić samobójstwo z tęsknoty za nim – musiałem skłamać, bo to odpędziło ode mnie to chore poczucie winy.

  Odszedłem prędko nim zaczęła wypytywać o szczegóły. Pani Sulez na pewno szybciej pogodzi się ze śmiercią dziecka wierząc w to, co powiedziałem.

  Nienawidziłem siebie za to, że pozwoliłem sprowokować się na imprezie. Wyrządziłem jej krzywdę, lecz nie czułem się w pełni winny. Już od dawna byłem potworem i wykorzystywałem dziewczyny do własnej przyjemności. Rayna Sulez była jedną z nich. Zakochała się i oczekiwała, że to odwzajemnię. Cierpiała tylko na swoje życzenie. Odpychałem ją i raniłem, a ona nadal szukała we mnie dobroci. Pomyliła się co do mojej osoby.

  W tamtym momencie postanowiłem o niej zapomnieć. W szkole zachowywałem się tak jak zawsze, niewzruszony samobójstwem uczennicy. Nadal chodziłem do kasyna i podrywałem laski na imprezach. Uśmiechnąłem się widząc Kit, która nadal była w moim życiu. Sam nie rozumiałem dlaczego nie karzę jej odejść. Wsiadłem do auta i spojrzałem na nią. Nie była zadowolona z tego, że przyjechaliśmy na pogrzeb, lecz zawsze byłem w stanie ją udobruchać.

  -Zayn, obiecaj mi, że nie pójdziesz do więzienia – jęknęła zrezygnowana.

  Zaśmiałem się, szczerze i prawdziwie. Pierwszy raz od dawna.

  -Nie mogę pozwolić by ktoś mi cię odebrał.

  Zaczęliśmy całować się zachłannie i oddawaliśmy w czynność wszystkie emocje. Jeździłem ręką po twarzy Kit, bo lubi gdy to robię. Z piskiem opon odjechałem spod mrocznego miejsca. Wtedy wyciąłem kilka ostatnich miesięcy z życia tym samym wypierając z niego zmarłą Raynę. Musiałem to przetrwać. Właściwie zaimponowało mi to, że poderwałem kujonkę. Kto wie, może znajdę sobie następną.

~*~ 

Tym akcentem kończymy opowiadanie Without love.

Przyznam, że momentami bardzo ciężko pisało mi się rozdziały i wena mnie opuszczała

Wiem, że spodziewaliście się szczęśliwego zakończenia, ale nie tym razem. Od pierwszego rozdziału wiedziałam, że Zayn okaże się potworem a Rayna się zabije.

Z czasem tylko raniłam główną bohaterkę coraz bardziej słowami Malika

Blog został założony 25 marca 2016 roku, a zakończony został w dniu 28 stycznia 2017 roku

Całkiem szybko mi to poszło

Dziękuję mocno za wszystkie komentarze <3